از مهم ترین نیازهای روحی انسان نیاز به دوست است.
خداوند مهربان، ما انسان ها را به گونه ای آفریده است که دیگران را دوست داریم و می خواهیم دیگران نیز ما را دوست بدارند؛
برای همین است که همه انسان ها به دنبال انتخاب دوستانی برای خود هستند.
بدون داشتن دوستان واقعی، انسان هم تنها و بی یاور است و هم از نظر روحی و عاطفی با مشکلات جدی رو به رو است.
انتخاب دوست در دوران نوجوانی، اهمیت و حساسیت بالایی دارد. این اهمیت به دو دلیل است:
1- در سنین بلوغ، عواطف انسانی در حال رشد و شکوفایی است و برقراری پیوند دوستی در این دوران به این شکوفایی کمک می کند و باعث پرورش عواطف نوع دوستی و محبت ورزی می شود.
2- وقتی علاقه قلبی بین دو دوست ایجاد می شود، آن دو، از صفات و حالات همدیگر تأثیر می پذیرند. میزان این اثرپذیری در دوران نوجوانی بسیار بالا و گاه به حدی است که شخص می کوشد مانند دوست خود حرف بزند و مثل او انتخاب و زندگی کند. البته این اثرپذیری بسیار آرام و تدریجی است؛ به گونه ای که گاه حتی خود انسان نیز متوجه آن نمی شود و به مرور به هم رنگی کامل با دوستانش می انجامد.
از دوستی با افراد فاسد بپرهیز که وجودت ناخودآگاه، ناپاکی و بدی را از آنان می رباید؛ درحالی که تو از آن بی خبری.